alle (10) gedicht(en) van thema
'Covid 19'

(overige: zie archief ⇒)  
1 [2]
Thema = Covid 19
2021-03-12 / Gerda Hooijberg

Dankbaar
 
de uitermate kwetsbaarheid
van de mens blijkt als we op
het kruispunt staan van overleven
ongrijpbaar en onzegbaar is
de zwaarte van corona
 
het verplegend personeel geeft
de ultieme zorg voor jouw welzijn,
biedt troost bij het grootste verdriet
 
spreek je dankbaarheid uit voor hen
die dag en nacht voor je klaar staan
om jou gezond terug te laten keren
 
gerda hooijberg
 
Thema = Covid 19
2021-03-12 / Bianca Vernout

Coronavirus
 
kopzorg voor iedereen
handen vol
voor mensen door mensen
het onzichtbare virus kost tijd
verleggen van uiterste grenzen
een eenzame strijd
wanhopig tussen leven en dood
 
als iemand het haalt
is de blijdschap intens groot
hou vol op afstand
zo lopen we minder gevaar
het nieuwe vaccin is tenslotte
bijna beschikbaar
 
© Bianca Vernout
29 december 2020
 
Thema = Covid 19
2021-03-12 / Thea de Hilster

Verlangen
 
wat verlangen we naar een prik
die de prikkel om te omarmen
weer uitvoerbaar maakt
 
een prik die zorgt dat mensen
zich niet hoeven in te pakken
om anderen te kunnen helpen
 
een prik die werkt en zorgt
dat personeel weer eens vrij
kan krijgen en op vakantie kan
 
een prik voor iedereen zodat
zorg altijd geleverd kan worden
en niet uitgesteld wordt
 
we verlangen naar de dag
dat corona verslagen is
en afstand houden voorbij
 
© Thea de Hilster, 2021-01
 
Thema = Covid 19
2021-03-12 / Pieter van der Kooij

naar daar waar
 
kroegen verlaten leeg
ziekenhuizen gespannen vol
doodgaan aan samenleven
 
ziek worden van vrijheid  
van raak me niet aan
melaatsenboogjes draaiend
 
indringende oproepen
stille verwijtende blikken
leren ons weer discipline
 
kasplantjeskwetsbaar
wassen we onze handen
kappen we onze monden
 
samen voelen samen raken verlangen
naar daar waar de golven bedaren
daar wat meer wijkt dan ons lief is
 
pieter van der kooij
20201229
 
Thema = Covid 19
2021-03-12 / Hennie Pen-Dijkema

Stil leven
 
Als je stil moet leven,
een rups ingesponnen
in zijn cocon, wachtend,
kom je tot bezinning.
 
Meer tijd om na te denken,
meer rust en aandacht
voor allerlei dingen,
waar je aan voorbij ging.
 
Vallend blad, vogels zingend
in de tuin, het tikken
van de klok, de radio,
nu eens op klassiek.
 
Het gaat, maar toch
zie je uit naar de dag
met volop zonneschijn,
een dag om je te ontpoppen.
 
Geen rups meer, maar vlinder,
die zijn vleugels verwarmt,
dan in vrijheid uitvliegt
de wijde wereld tegemoet.
 
Hennie Pen-Dijkema
 
1 [2]